εύκολος

See also: εὔκολος

Greek

Etymology

From Ancient Greek εὔκολος (eúkolos), from εὐ- (eu-, “well, good”) +‎ κολος (kolos); the etymology of the second component is unknown.[1]

Adjective

εύκολος • (éfkolos) m (feminine εύκολη, neuter εύκολο)

  1. easy

Declension
Declension of εύκολος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative εύκολος • εύκολη • εύκολο • εύκολοι • εύκολες • εύκολα •
genitive εύκολου • εύκολης • εύκολου • εύκολων • εύκολων • εύκολων •
accusative εύκολο • εύκολη • εύκολο • εύκολους • εύκολες • εύκολα •
vocative εύκολε • εύκολη • εύκολο • εύκολοι • εύκολες • εύκολα •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εύκολος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εύκολος, etc.)
Degrees of comparison by suffixation
comparative singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ευκολότερος • ευκολότερη • ευκολότερο • ευκολότεροι • ευκολότερες • ευκολότερα •
genitive ευκολότερου • ευκολότερης • ευκολότερου • ευκολότερων • ευκολότερων • ευκολότερων •
accusative ευκολότερο • ευκολότερη • ευκολότερο • ευκολότερους • ευκολότερες • ευκολότερα •
vocative ευκολότερε • ευκολότερη • ευκολότερο • ευκολότεροι • ευκολότερες • ευκολότερα •
derivations relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ευκολότερος", etc)
Absolute superlative singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ευκολότατος • ευκολότατη • ευκολότατο • ευκολότατοι • ευκολότατες • ευκολότατα •
genitive ευκολότατου • ευκολότατης • ευκολότατου • ευκολότατων • ευκολότατων • ευκολότατων •
accusative ευκολότατο • ευκολότατη • ευκολότατο • ευκολότατους • ευκολότατες • ευκολότατα •
vocative ευκολότατε • ευκολότατη • ευκολότατο • ευκολότατοι • ευκολότατες • ευκολότατα •

Antonyms
  • διευκολύνω (diefkolýno, “facilitate”) & derivatives
  • εύκολα (éfkola, “easily”, adverb)
  • ευκολάκι n (efkoláki, “dead easy”) (colloquial, idiomatic)
  • ευκολία f (efkolía, “ease”)
  • ευκόλως (efkólos, “easily”, adverb) (formal, archaic)
  • ευκολύνω (efkolýno, “make easy, facilitate”)
  • πανεύκολος (panéfkolos, “very easy”)
  • see ευκολο- (efkolo-, “easy-”, prefix) antonym: δυσκολο- (dyskolo-)
    • also see ευ- (ef-, prefix) antonym: δυσ- (dys-)

Descendants
  • Aromanian: efcul

References
  1. Beekes, Robert S. P. (2010) “δύσκολος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 360.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.