εφιάλτης

See also: Ἐφιάλτης

Greek

Etymology

Via Ancient Greek ἐφιάλτης (ephiáltēs) (compare Ἐφιάλτης (Ephiáltēs)) from Ancient Greek ἐπιάλλω (epiállō), Attic Greek ἐφιάλλω (ephiállō, “send to, throw upon”).

Noun

εφιάλτης • (efiáltis) m (plural εφιάλτες)

  1. nightmare

Declension
declension of εφιάλτης
case     \     number singular plural
nominative εφιάλτης • εφιάλτες •
genitive εφιάλτη • εφιαλτών •
accusative εφιάλτη • εφιάλτες •
vocative εφιάλτη • εφιάλτες •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.