δογματικός

Ancient Greek

Etymology

From δόγμα (dógma) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /doŋ.ma.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /doɡ.ma.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðoɣ.ma.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðoɣ.ma.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðoɣ.ma.tiˈkos/

Adjective

δογμᾰτῐκός • (dogmatikós) m (feminine δογμᾰτῐκή, neuter δογμᾰτῐκόν); first/second declension

dogmatic

Inflection

First and second declension of δογμᾰτῐκός; δογμᾰτῐκή; δογμᾰτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	δογμᾰτῐκός dogmatikós	δογμᾰτῐκή dogmatikḗ	δογμᾰτῐκόν dogmatikón	δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ	δογμᾰτῐκᾱ́ dogmatikā́	δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ	δογμᾰτῐκοί dogmatikoí	δογμᾰτῐκαί dogmatikaí	δογμᾰτῐκᾰ́ dogmatiká
Genitive	δογμᾰτῐκοῦ dogmatikoû	δογμᾰτῐκῆς dogmatikês	δογμᾰτῐκοῦ dogmatikoû	δογμᾰτῐκοῖν dogmatikoîn	δογμᾰτῐκαῖν dogmatikaîn	δογμᾰτῐκοῖν dogmatikoîn	δογμᾰτῐκῶν dogmatikôn	δογμᾰτῐκῶν dogmatikôn	δογμᾰτῐκῶν dogmatikôn
Dative	δογμᾰτῐκῷ dogmatikôi	δογμᾰτῐκῇ dogmatikêi	δογμᾰτῐκῷ dogmatikôi	δογμᾰτῐκοῖν dogmatikoîn	δογμᾰτῐκαῖν dogmatikaîn	δογμᾰτῐκοῖν dogmatikoîn	δογμᾰτῐκοῖς dogmatikoîs	δογμᾰτῐκαῖς dogmatikaîs	δογμᾰτῐκοῖς dogmatikoîs
Accusative	δογμᾰτῐκόν dogmatikón	δογμᾰτῐκήν dogmatikḗn	δογμᾰτῐκόν dogmatikón	δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ	δογμᾰτῐκᾱ́ dogmatikā́	δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ	δογμᾰτῐκούς dogmatikoús	δογμᾰτῐκᾱ́ς dogmatikā́s	δογμᾰτῐκᾰ́ dogmatiká
Vocative	δογμᾰτῐκέ dogmatiké	δογμᾰτῐκή dogmatikḗ	δογμᾰτῐκόν dogmatikón	δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ	δογμᾰτῐκᾱ́ dogmatikā́	δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ	δογμᾰτῐκοί dogmatikoí	δογμᾰτῐκαί dogmatikaí	δογμᾰτῐκᾰ́ dogmatiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	δογμᾰτῐκῶς dogmatikôs			δογμᾰτῐκώτερος dogmatikṓteros			δογμᾰτῐκώτᾰτος dogmatikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

δογματικός (dogmatikós)
→ Latin: dogmaticus (see there for further descendants)

Greek

Etymology

From Ancient Greek δογματικός (dogmatikós).

Adjective

δογματικός • (dogmatikós) m (feminine δογματική, neuter δογματικό)

dogmatic
Antonym: αντιδογματικός (antidogmatikós)

Declension

Declension of δογματικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δογματικός •	δογματική •	δογματικό •	δογματικοί •	δογματικές •	δογματικά •
genitive	δογματικού •	δογματικής •	δογματικού •	δογματικών •	δογματικών •	δογματικών •
accusative	δογματικό •	δογματική •	δογματικό •	δογματικούς •	δογματικές •	δογματικά •
vocative	δογματικέ •	δογματική •	δογματικό •	δογματικοί •	δογματικές •	δογματικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δογματικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δογματικός, etc.)

Related terms

see: δόγμα n (dógma, “doctrine, dogma”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.