διστακτικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek διστακτικός (distaktikós), from διστάζω (distázō).

Adjective

διστακτικός • (distaktikós) m (feminine διστακτική, neuter διστακτικό)

  1. hesitant, timid

Declension
Declension of διστακτικός
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative διστακτικός • διστακτική • διστακτικό • διστακτικοί • διστακτικές • διστακτικά •
genitive διστακτικού • διστακτικής • διστακτικού • διστακτικών • διστακτικών • διστακτικών •
accusative διστακτικό • διστακτική • διστακτικό • διστακτικούς • διστακτικές • διστακτικά •
vocative διστακτικέ • διστακτική • διστακτικό • διστακτικοί • διστακτικές • διστακτικά •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διστακτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διστακτικός, etc.)
Degrees of comparison by suffixation
comparative singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative διστακτικότερος • διστακτικότερη • διστακτικότερο • διστακτικότεροι • διστακτικότερες • διστακτικότερα •
genitive διστακτικότερου • διστακτικότερης • διστακτικότερου • διστακτικότερων • διστακτικότερων • διστακτικότερων •
accusative διστακτικότερο • διστακτικότερη • διστακτικότερο • διστακτικότερους • διστακτικότερες • διστακτικότερα •
vocative διστακτικότερε • διστακτικότερη • διστακτικότερο • διστακτικότεροι • διστακτικότερες • διστακτικότερα •
derivations relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο διστακτικότερος", etc)
Absolute superlative singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative διστακτικότατος • διστακτικότατη • διστακτικότατο • διστακτικότατοι • διστακτικότατες • διστακτικότατα •
genitive διστακτικότατου • διστακτικότατης • διστακτικότατου • διστακτικότατων • διστακτικότατων • διστακτικότατων •
accusative διστακτικότατο • διστακτικότατη • διστακτικότατο • διστακτικότατους • διστακτικότατες • διστακτικότατα •
vocative διστακτικότατε • διστακτικότατη • διστακτικότατο • διστακτικότατοι • διστακτικότατες • διστακτικότατα •

Derived terms
  • διστακτικότητα f (distaktikótita, “hesitation, diffidence”)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.