δέων
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /dé.ɔːn/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈde.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈðe.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈðe.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈðe.on/
Etymology 1
From δέω (déō, “I bind”).
Participle
δέων • (déōn) m (feminine δέουσᾰ, neuter δέον); first/third declension
- masculine nominative singular present active participle of δέω (déō)
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | δέων déōn |
δέουσᾰ déousa |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντες déontes |
δέουσαι déousai |
δέοντᾰ déonta | |||||
| Genitive | δέοντος déontos |
δεούσης deoúsēs |
δέοντος déontos |
δεόντοιν deóntoin |
δεούσαιν deoúsain |
δεόντοιν deóntoin |
δεόντων deóntōn |
δεουσῶν deousôn |
δεόντων deóntōn | |||||
| Dative | δέοντῐ déonti |
δεούσῃ deoúsēi |
δέοντῐ déonti |
δεόντοιν deóntoin |
δεούσαιν deoúsain |
δεόντοιν deóntoin |
δέουσῐ / δέουσῐν déousi(n) |
δεούσαις deoúsais |
δέουσῐ / δέουσῐν déousi(n) | |||||
| Accusative | δέοντᾰ déonta |
δέουσᾰν déousan |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντᾰς déontas |
δεούσᾱς deoúsās |
δέοντᾰ déonta | |||||
| Vocative | δέων déōn |
δέουσᾰ déousa |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντες déontes |
δέουσαι déousai |
δέοντᾰ déonta | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| δεόντως deóntōs |
— | — | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Etymology 2
From δέω (déō, “I lack”).
Participle
δέων • (déōn) m (feminine δέουσᾰ, neuter δέον); first/third declension
- masculine nominative singular present active participle of δέω (déō)
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | δέων déōn |
δέουσᾰ déousa |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντες déontes |
δέουσαι déousai |
δέοντᾰ déonta | |||||
| Genitive | δέοντος déontos |
δεούσης deoúsēs |
δέοντος déontos |
δεόντοιν deóntoin |
δεούσαιν deoúsain |
δεόντοιν deóntoin |
δεόντων deóntōn |
δεουσῶν deousôn |
δεόντων deóntōn | |||||
| Dative | δέοντῐ déonti |
δεούσῃ deoúsēi |
δέοντῐ déonti |
δεόντοιν deóntoin |
δεούσαιν deoúsain |
δεόντοιν deóntoin |
δέουσῐ / δέουσῐν déousi(n) |
δεούσαις deoúsais |
δέουσῐ / δέουσῐν déousi(n) | |||||
| Accusative | δέοντᾰ déonta |
δέουσᾰν déousan |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντᾰς déontas |
δεούσᾱς deoúsās |
δέοντᾰ déonta | |||||
| Vocative | δέων déōn |
δέουσᾰ déousa |
δέον déon |
δέοντε déonte |
δεούσᾱ deoúsā |
δέοντε déonte |
δέοντες déontes |
δέουσαι déousai |
δέοντᾰ déonta | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| δεόντως deóntōs |
— | — | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Derived terms
- δεόντως (deóntōs, adverb)
Descendants
- English: deonto-
- Portuguese: deonto-
Greek
Etymology
Active present participle of δέω (déo). Learnedly, from Ancient Greek δέων (déōn).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈðe.on/
- Hyphenation: δέ‧ων
- Homophone: δέον (déon)
Participle
δέων • (déon) m (feminine δέουσα, neuter δέον) (formal, in the ancient fashion)
- appropriate, proper, necessary
- Σε συνέχεια του περιστατικού, νομοθέτησαν τους δέοντες νόμους.
- Se synécheia tou peristatikoú, nomothétisan tous déontes nómous.
- Following the incident, they legislated the necessary laws.
- Λήφθηκαν τα δέοντα μέτρα και έγιναν οι δέουσες ενέργειες.
- Lífthikan ta déonta métra kai éginan oi déouses enérgeies.
- The appropriate measures were taken and the appropriate actions were implemented.
Declension
Declension of δέων
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | δέων • | δέουσα • | δέον • | δέοντες • | δέουσες • | δέοντα • |
| genitive | δέοντος • | δέουσας • / δεούσης • | δέοντος • | δεόντων • | δεουσών • | δεόντων • |
| accusative | δέοντα • | δέουσα • | δέον • | δέοντες • | δέουσες • | δέοντα • |
| vocative | δέων • | δέουσα • | δέον • | δέοντες • | δέουσες • | δέοντα • |
Synonyms
- (necessary): αναγκαίος (anagkaíos)
near-synonyms:
- (appropriate): πρέπων (prépon), προσήκων (prosíkon), κατάλληλος (katállilos)
- (correct): σωστός (sostós), ορθός (orthós)
Related terms
Formal
- δέον n (déon, “that which is necessary”) & related expressions
- δεόντως (deóntos, adverb)
- υπέρ το δέον (ypér to déon, “more than required”)
References
- δέων - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of Modern Greek (language)] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias [Lexicology Centre], 1st edition 1998, →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.