απατημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of απατιέμαι (apatiémai) and απατώμαι (apatómai), passive voices of απατώ, απατάω (“deceive; mistake”).

Pronunciation
  • IPA(key): /a.pa.tiˈme.nos/
  • Hyphenation: α‧πα‧τη‧μέ‧νος

Participle

απατημένος • (apatiménos) m (feminine απατημένη, neuter απατημένο)

  1. cheated, whose spouse is unfaithful, deceived
    απατημένος σύζυγος ― apatiménos sýzygos ― deceived husband
  2. tricked, deceived
    Synonym: εξαπατημένος (exapatiménos)

Declension
Declension of απατημένος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative απατημένος • απατημένη • απατημένο • απατημένοι • απατημένες • απατημένα •
genitive απατημένου • απατημένης • απατημένου • απατημένων • απατημένων • απατημένων •
accusative απατημένο • απατημένη • απατημένο • απατημένους • απατημένες • απατημένα •
vocative απατημένε • απατημένη • απατημένο • απατημένοι • απατημένες • απατημένα •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.