αναπόδεικτος
See also: ἀναπόδεικτος
Greek
Alternative forms
- αναπόδειχτος (anapódeichtos) (demotic pronunciation)
Etymology
From Ancient Greek ᾰ̓νᾰπόδεικτος. See ἀποδείκνῡμι (apodeíknūmi, “demonstrate”) and ἀποδεικνύω. Morphologically, from αν- (an-) privative + απόδειξη αποδεικ- (“proof”) + -τος.
Pronunciation
- IPA(key): /anaˈpoðiktos/
- Hyphenation: α‧να‧πό‧δει‧κτος
Adjective
αναπόδεικτος • (anapódeiktos) m (feminine αναπόδεικτη, neuter αναπόδεικτο)
Declension
Declension of αναπόδεικτος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναπόδεικτος • | αναπόδεικτη • | αναπόδεικτο • | αναπόδεικτοι • | αναπόδεικτες • | αναπόδεικτα • |
| genitive | αναπόδεικτου • | αναπόδεικτης • | αναπόδεικτου • | αναπόδεικτων • | αναπόδεικτων • | αναπόδεικτων • |
| accusative | αναπόδεικτο • | αναπόδεικτη • | αναπόδεικτο • | αναπόδεικτους • | αναπόδεικτες • | αναπόδεικτα • |
| vocative | αναπόδεικτε • | αναπόδεικτη • | αναπόδεικτο • | αναπόδεικτοι • | αναπόδεικτες • | αναπόδεικτα • |
Synonyms
- αβάσιμος (avásimos, “not well founded”)
- ατεκμηρίωτος (atekmiríotos, “unsubstantiated”)
- αποδεδειγμένος (apodedeigménos, “proven”, participle, formal)
- αποδειγμένος (apodeigménos, “proven”, participle, demotic)
Antonyms
- τεκμηριωμένος (tekmirioménos, “substantiated”, participle)
Derived terms
- αναπόδεικτα (anapódeikta, adverb)
Related terms
- see: αποδεικνύω (apodeiknýo, “prove, demonstrate”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.