αναπληρωτής
Greek
Noun
αναπληρωτής • (anaplirotís) m (plural αναπληρώσεις, feminine αναπληρώτρια)
- deputy
- substitute, replacement (person)
- αναπληρωτής καθηγητής ― anaplirotís kathigitís ― supply teacher
Declension
declension of αναπληρωτής
| case \ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | αναπλήρωση • | αναπληρώσεις • | |
| genitive | αναπλήρωσης • | αναπληρώσεων • | |
| accusative | αναπλήρωση • | αναπληρώσεις • | |
| vocative | αναπλήρωση • | αναπληρώσεις • | |
| Older or formal genitive singular: αναπληρώσεως • | |||
Related terms
- αναπλήρωση (anaplírosi, “replacement”) (action)
- see: αναπληρώνω (anapliróno, “to replace”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.