þvinga

Icelandic

Etymology

From Old Norse þvinga.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈθviŋka/
    Rhymes: -iŋka

Verb

þvinga (weak verb, third-person singular past indicative þvingaði, supine þvingað)

  1. to force

Conjugation
þvinga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þvinga
supine
(sagnbót)		 þvingað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þvingandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þvinga við þvingum present
(nútíð)		 ég þvingi við þvingum
þú þvingar þið þvingið þú þvingir þið þvingið
hann, hún, það þvingar þeir, þær, þau þvinga hann, hún, það þvingi þeir, þær, þau þvingi
past
(þátíð)		 ég þvingaði við þvinguðum past
(þátíð)		 ég þvingaði við þvinguðum
þú þvingaðir þið þvinguðuð þú þvingaðir þið þvinguðuð
hann, hún, það þvingaði þeir, þær, þau þvinguðu hann, hún, það þvingaði þeir, þær, þau þvinguðu
imperative
(boðháttur)		 þvinga (þú) þvingið (þið)
Forms with appended personal pronoun
þvingaðu þvingiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þvingast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þvingast
supine
(sagnbót)		 þvingast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þvingandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þvingast við þvingumst present
(nútíð)		 ég þvingist við þvingumst
þú þvingast þið þvingist þú þvingist þið þvingist
hann, hún, það þvingast þeir, þær, þau þvingast hann, hún, það þvingist þeir, þær, þau þvingist
past
(þátíð)		 ég þvingaðist við þvinguðumst past
(þátíð)		 ég þvingaðist við þvinguðumst
þú þvingaðist þið þvinguðust þú þvingaðist þið þvinguðust
hann, hún, það þvingaðist þeir, þær, þau þvinguðust hann, hún, það þvingaðist þeir, þær, þau þvinguðust
imperative
(boðháttur)		 þvingast (þú) þvingist (þið)
Forms with appended personal pronoun
þvingastu þvingisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þvingaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þvingaður þvinguð þvingað þvingaðir þvingaðar þvinguð
accusative
(þolfall)		 þvingaðan þvingaða þvingað þvingaða þvingaðar þvinguð
dative
(þágufall)		 þvinguðum þvingaðri þvinguðu þvinguðum þvinguðum þvinguðum
genitive
(eignarfall)		 þvingaðs þvingaðrar þvingaðs þvingaðra þvingaðra þvingaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þvingaði þvingaða þvingaða þvinguðu þvinguðu þvinguðu
accusative
(þolfall)		 þvingaða þvinguðu þvingaða þvinguðu þvinguðu þvinguðu
dative
(þágufall)		 þvingaða þvinguðu þvingaða þvinguðu þvinguðu þvinguðu
genitive
(eignarfall)		 þvingaða þvinguðu þvingaða þvinguðu þvinguðu þvinguðu

Noun

þvinga f (genitive singular þvingu, nominative plural þvingur)

  1. clamp (tool to hold things tightly together)

Declension
declension of þvinga
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative þvinga þvingan þvingur þvingurnar
accusative þvingu þvinguna þvingur þvingurnar
dative þvingu þvingunni þvingum þvingunum
genitive þvingu þvingunnar þvinga þvinganna

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þwinhaną, related to *þwangiz (“clamp, strap”).

Verb

þvinga

  1. to weigh down
  2. to compel, force

Conjugation
Conjugation of þvinga — active (weak class 2)
infinitive þvinga
present participle þvingandi
past participle þvingaðr
indicative present past
1st-person singular þvinga þvingaða
2nd-person singular þvingar þvingaðir
3rd-person singular þvingar þvingaði
1st-person plural þvingum þvinguðum
2nd-person plural þvingið þvinguðuð
3rd-person plural þvinga þvinguðu
subjunctive present past
1st-person singular þvinga þvingaða
2nd-person singular þvingir þvingaðir
3rd-person singular þvingi þvingaði
1st-person plural þvingim þvingaðim
2nd-person plural þvingið þvingaðið
3rd-person plural þvingi þvingaði
imperative present
2nd-person singular þvinga
1st-person plural þvingum
2nd-person plural þvingið
Conjugation of þvinga — mediopassive (weak class 2)
infinitive þvingask
present participle þvingandisk
past participle þvingazk
indicative present past
1st-person singular þvingumk þvinguðumk
2nd-person singular þvingask þvingaðisk
3rd-person singular þvingask þvingaðisk
1st-person plural þvingumsk þvinguðumsk
2nd-person plural þvingizk þvinguðuzk
3rd-person plural þvingask þvinguðusk
subjunctive present past
1st-person singular þvingumk þvinguðumk
2nd-person singular þvingisk þvingaðisk
3rd-person singular þvingisk þvingaðisk
1st-person plural þvingimsk þvingaðimsk
2nd-person plural þvingizk þvingaðizk
3rd-person plural þvingisk þvingaðisk
imperative present
2nd-person singular þvingask
1st-person plural þvingumsk
2nd-person plural þvingizk
Conjugation of þvinga — active (strong class 3)
infinitive þvinga
present participle þvingandi
past participle þvunginn
indicative present past
1st-person singular þving þvang
2nd-person singular þvingr þvangt
3rd-person singular þvingr þvang
1st-person plural þvingum þvungum
2nd-person plural þvingið þvunguð
3rd-person plural þvinga þvungu
subjunctive present past
1st-person singular þvinga þvunga
2nd-person singular þvingir þvungir
3rd-person singular þvingi þvungi
1st-person plural þvingim þvungim
2nd-person plural þvingið þvungið
3rd-person plural þvingi þvungi
imperative present
2nd-person singular þving
1st-person plural þvingum
2nd-person plural þvingið
Conjugation of þvinga — mediopassive (strong class 3)
infinitive þvingask
present participle þvingandisk
past participle þvungizk
indicative present past
1st-person singular þvingumk þvungumk
2nd-person singular þvingsk þvangzk
3rd-person singular þvingsk þvangsk
1st-person plural þvingumsk þvungumsk
2nd-person plural þvingizk þvunguzk
3rd-person plural þvingask þvungusk
subjunctive present past
1st-person singular þvingumk þvungumk
2nd-person singular þvingisk þvungisk
3rd-person singular þvingisk þvungisk
1st-person plural þvingimsk þvungimsk
2nd-person plural þvingizk þvungizk
3rd-person plural þvingisk þvungisk
imperative present
2nd-person singular þvingsk
1st-person plural þvingumsk
2nd-person plural þvingizk

Derived terms
  • þvingan

Descendants
  • Icelandic: þvinga
  • Faroese: tvinga
  • Old Swedish: þvinga
  • Old Danish: thwingæ
  • Norwegian:
  • → Middle English: twingen

References

Old Swedish

Etymology

From Old Norse þvinga.

Verb

þvinga

  1. to weigh down
  2. to compel, force

Conjugation
Conjugation of þvinga (weak)
present past
infinitive þvinga —
participle þvingandi, -e þvingaþer
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk þvingar þvingi, -e — þvingaþi, -e þvingaþi, -e
þū þvingar þvingi, -e þvinga þvingaþi, -e þvingaþi, -e
han þvingar þvingi, -e — þvingaþi, -e þvingaþi, -e
vīr þvingum, -om þvingum, -om þvingum, -om þvingaþum, -om þvingaþum, -om
īr þvingin þvingin þvingin þvingaþin þvingaþin
þēr þvinga þvingin — þvingaþu, -o þvingaþin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk þvingas þvingis, -es — þvingaþis, -es þvingaþis, -es
þū þvingas þvingis, -es — þvingaþis, -es þvingaþis, -es
han þvingas þvingis, -es — þvingaþis, -es þvingaþis, -es
vīr þvingums, -oms þvingums, -oms — þvingaþums, -oms þvingaþums, -oms
īr þvingins þvingins — þvingaþins þvingaþins
þēr þvingas þvingins — þvingaþus, -os þvingaþins
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.