HESIOD
{| align="center"
|-
|
ποδῶν ἀρετὴν συναμιλλᾶσθαι τοῖς ἀνέμοις, ἐπί τε
τῶν ἀσταχύων διέρχεσθαι ... ἡ δὲ ἱστορία παρ᾿
Ἡσιόδῳ
ἄκρον ἐπ᾿ ἀνθερίκων καρπὸν θέεν οὐδὲ κατέκλα,
ἀλλ᾿ ἐπὶ πυραμίνων ἀθέρων δρομάασκε πόδεσσιν
καὶ οὐ σινέσκετο καρπόν.
85.
Choeroboscus,[1] i. 123, 22 H.
ἣ δὲ Θόαν τέκεν υἱόν.
86.
Eustathius, Hom. l623. 44. τὸν δὲ Μάρωνα ...
οὗ τὸν πατέρα Ἐυάνθην Ἡσίοδος Οἰνοπίωνός,
φασιν, ἱστορεῖ υἱοῦ Διονύσου.
87.
Athenaeus x. 428 B.C.
οἷα Διώνυσος δῶκ᾿ ἀνδράσι χάρμα καὶ ἄχθος.
ὅστις ἄδην πίνῃ, οἶνος δέ οἱ ἔπλετο μάργος,
σὺν δὲ πόδας χεῖράς τε δέει γλῶσσάν τε νόον τε
δεσμοῖς ἀφράστοισι· φιλεῖ δέ ἑ μαλθακὸς ὕπνος.
88.
Strabo ix. p. 442.
Ἢ οἵη Δίδυμους ἱεροὺς ναίουσα κολωνοὺς
Δωτίῳ ἐν πεδίῳ πολυβότρυος ἄντ᾿ Ἀμύροιο
νίψατο Βοιβίαδος λίμνης πόδα παρθένος ἀδμής.
89.
Schol. on Pindar, Pyth. iii. 48.
τῷ μὲν ἄρ' ἄγγελος ἦλθε κόραξ ἱερῆς ἀπὸ δαιτὸς
Πυθὼ ἐς ἠγαθέην, φράσσεν δ' ἄρα ἔργ' ἀίδηλα
|}
- ↑ c. 600 A.D., a lecturer and grammarian of Constantinople.
210