zadośćuczynienie
Polish
Etymology
From zadośćuczynić + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /za.dɔɕ.t͡ɕu.t͡ʂɨˈɲɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: za‧doś‧ću‧czy‧nie‧nie
Noun
zadośćuczynienie n
- verbal noun of zadośćuczynić
- (law) remedy (legal means of redress of non-material losses (health, reputation, etc.))
Declension
Declension of zadośćuczynienie
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zadośćuczynienie | zadośćuczynienia |
| genitive | zadośćuczynienia | zadośćuczynień |
| dative | zadośćuczynieniu | zadośćuczynieniom |
| accusative | zadośćuczynienie | zadośćuczynienia |
| instrumental | zadośćuczynieniem | zadośćuczynieniami |
| locative | zadośćuczynieniu | zadośćuczynieniach |
| vocative | zadośćuczynienie | zadośćuczynienia |
Further reading
- zadośćuczynienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zadośćuczynienie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.