yanık

See also: Yanik and Yanık

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish یانق (yanıḳ, burnt, scorched),[1] from یانمق (yanmaḳ, to burn, to be consumed by fire), from Proto-Turkic *yan- (to burn, to blaze up),[2][3] morphologically yan- + -ık. Cognates with Azerbaijani yanıq, Turkmen ýanyk, Uzbek yoniq.

Pronunciation

  • IPA(key): /jaˈnɯk/
  • Hyphenation: ya‧nık

Adjective

yanık

  1. Something that is burnt or burning.
  2. Darkened in tone; tanned skin.
  3. (figuratively) In distress, sad.
    Synonyms: üzgün, hüzünlü
  4. (figuratively) Inducing sadness, touching.
    Synonyms: hazin, dokunaklı

Declension

Noun

yanık (definite accusative yanığı, plural yanıklar)

  1. A spot or the mark left on a surface that was burnt.

Declension

Inflection
Nominative yanık
Definite accusative yanığı
Singular Plural
Nominative yanık yanıklar
Definite accusative yanığı yanıkları
Dative yanığa yanıklara
Locative yanıkta yanıklarda
Ablative yanıktan yanıklardan
Genitive yanığın yanıkların

Derived terms

  • amele yanığı
  • bağrı yanık
  • güneş yanığı
  • yanık kokmak
  • yanık ses
  • yüreği yanık

References

  1. Redhouse, James W. (1890) “یانق”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 2194
  2. Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*jan-, *jan-tɨr-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
  3. Nişanyan, Sevan (2002–) “yan-”, in Nişanyan Sözlük

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.