wygnaniec

Polish

Etymology

From wygnanie +‎ -iec.

Pronunciation

IPA^(key): /vɨˈɡna.ɲɛt͡s/
Audio (file)
Rhymes: -aɲɛt͡s
Syllabification: wy‧gna‧niec

Noun

wygnaniec m pers (female equivalent wygnanka)

exile, expatriate
Synonym: banita

Declension

Declension of wygnaniec

	singular	plural
nominative	wygnaniec	wygnańcy/wygnańce (deprecative)
genitive	wygnańca	wygnańców
dative	wygnańcowi	wygnańcom
accusative	wygnańca	wygnańców
instrumental	wygnańcem	wygnańcami
locative	wygnańcu	wygnańcach
vocative	wygnańcu/wygnańcze	wygnańcy

Related terms

noun

wygnanie

verbs

Further reading

wygnaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
wygnaniec in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.