wspólnik

Polish

Etymology

From wspólny +‎ -ik.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfspul.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ulɲik
  • Syllabification: wspól‧nik

Noun

wspólnik m pers (female equivalent wspólniczka)

  1. (business) associate, partner (person united with another or others in an act, enterprise, or business)
    Synonym: partner

Declension
Declension of wspólnik
singular plural
nominative wspólnik wspólnicy/wspólniki (deprecative)
genitive wspólnika wspólników
dative wspólnikowi wspólnikom
accusative wspólnika wspólników
instrumental wspólnikiem wspólnikami
locative wspólniku wspólnikach
vocative wspólniku wspólnicy

Derived terms
noun
  • wspólnictwo
adjectives
adverb
nouns

Further reading
  • wspólnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wspólnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.