wronię

Polish

Etymology

From wrona +‎ -ę.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvrɔ.ɲɛ/
  • Rhymes: -ɔɲɛ
  • Syllabification: wro‧nię
  • Homophone: wronie

Noun

wronię n (diminutive wroniątko)

  1. a young crow (corvid)

Declension
Declension of wronię
singular plural
nominative wronię wronięta
genitive wronięcia wroniąt
dative wronięciu wroniętom
accusative wronię wronięta
instrumental wronięciem wroniętami
locative wronięciu wroniętach
vocative wronię wronięta

Further reading
  • wronię in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wronię in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.