verwezenlijken

Dutch

Etymology

From wezenlijk +‎ ver- -en.

Pronunciation
  • IPA(key): /vərˈʋeːzə(n)ləkə(n)/, /vɛrˈʋeːzə(n)ləkə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: ver‧we‧zen‧lij‧ken

Verb

verwezenlijken

  1. to realize (US); realise (UK), accomplish

Inflection
Inflection of verwezenlijken (weak, prefixed)
infinitive verwezenlijken
past singular verwezenlijkte
past participle verwezenlijkt
infinitive verwezenlijken
gerund verwezenlijken n
present tense past tense
1st person singular verwezenlijkverwezenlijkte
2nd person sing. (jij) verwezenlijktverwezenlijkte
2nd person sing. (u) verwezenlijktverwezenlijkte
2nd person sing. (gij) verwezenlijktverwezenlijkte
3rd person singular verwezenlijktverwezenlijkte
plural verwezenlijkenverwezenlijkten
subjunctive sing.1 verwezenlijkeverwezenlijkte
subjunctive plur.1 verwezenlijkenverwezenlijkten
imperative sing. verwezenlijk
imperative plur.1 verwezenlijkt
participles verwezenlijkendverwezenlijkt
1) Archaic.

Derived terms
  • verwezenlijking
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.