verplichten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verplichten. Equivalent to ver- +‎ plichten and plicht +‎ ver- -en.

Pronunciation
  • IPA(key): /vərˈplɪxtə(n)/, /vɛrˈplɪxtə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: ver‧plich‧ten
  • Rhymes: -ɪxtən

Verb

verplichten

  1. (transitive) to oblige, compel, force
    De wet verplicht ons om belasting te betalen. ― The law obliges us to pay taxes.
    De leraar verplichtte de studenten om het boek te lezen. ― The teacher compelled the students to read the book.
    Ze werd verplicht om een verklaring af te leggen. ― She was forced to give a statement.
  2. (reflexive) to affiliate, to unite

Inflection
Inflection of verplichten (weak, prefixed)
infinitive verplichten
past singular verplichtte
past participle verplicht
infinitive verplichten
gerund verplichten n
present tense past tense
1st person singular verplichtverplichtte
2nd person sing. (jij) verplichtverplichtte
2nd person sing. (u) verplichtverplichtte
2nd person sing. (gij) verplichtverplichtte
3rd person singular verplichtverplichtte
plural verplichtenverplichtten
subjunctive sing.1 verplichteverplichtte
subjunctive plur.1 verplichtenverplichtten
imperative sing. verplicht
imperative plur.1 verplicht
participles verplichtendverplicht
1) Archaic.

Derived terms

Descendants
  • Negerhollands: verpligt
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.