uitproberen

Dutch

Borrowed from German ausprobieren.[1] Equivalent to uit +‎ proberen.

uitproberen

Conjugation of uitproberen (weak, separable)
infinitive	uitproberen
past singular	probeerde uit
past participle	uitgeprobeerd
infinitive	uitproberen
gerund	uitproberen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	probeer uit	probeerde uit	uitprobeer	uitprobeerde
2nd person sing. (jij)	probeert uit	probeerde uit	uitprobeert	uitprobeerde
2nd person sing. (u)	probeert uit	probeerde uit	uitprobeert	uitprobeerde
2nd person sing. (gij)	probeert uit	probeerde uit	uitprobeert	uitprobeerde
3rd person singular	probeert uit	probeerde uit	uitprobeert	uitprobeerde
plural	proberen uit	probeerden uit	uitproberen	uitprobeerden

subjunctive sing.¹	probere uit	probeerde uit	uitprobere	uitprobeerde
subjunctive plur.¹	proberen uit	probeerden uit	uitproberen	uitprobeerden

imperative sing.	probeer uit
imperative plur.¹	probeert uit

participles	uitproberend	uitgeprobeerd
¹⁾ Archaic.

van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “uitproberen”, in Etymologiebank, Meertens Institute

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.