uitbreiden

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ breed (“broad”) +‎ -en.

Pronunciation
  • audio(file)

Verb

uitbreiden

  1. to extend, to expand
  2. (figuratively) to escalate, to become more serious

Inflection
Inflection of uitbreiden (weak, separable)
infinitive uitbreiden
past singular breidde uit
past participle uitgebreid
infinitive uitbreiden
gerund uitbreiden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular breid uitbreidde uituitbreiduitbreidde
2nd person sing. (jij) breidt uitbreidde uituitbreidtuitbreidde
2nd person sing. (u) breidt uitbreidde uituitbreidtuitbreidde
2nd person sing. (gij) breidt uitbreidde uituitbreidtuitbreidde
3rd person singular breidt uitbreidde uituitbreidtuitbreidde
plural breiden uitbreidden uituitbreidenuitbreidden
subjunctive sing.1 breide uitbreidde uituitbreideuitbreidde
subjunctive plur.1 breiden uitbreidden uituitbreidenuitbreidden
imperative sing. breid uit
imperative plur.1 breidt uit
participles uitbreidenduitgebreid
1) Archaic.

Descendants
  • Afrikaans: uitbrei

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.