subiunctivus

Latin

Etymology

From subiungō (to subjoin, subordinate) + -īvus.

Pronunciation

Adjective

subiūnctīvus (feminine subiūnctīva, neuter subiūnctīvum); first/second-declension adjective

  1. connective
  2. (grammar) subjunctive

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative subiūnctīvus subiūnctīva subiūnctīvum subiūnctīvī subiūnctīvae subiūnctīva
Genitive subiūnctīvī subiūnctīvae subiūnctīvī subiūnctīvōrum subiūnctīvārum subiūnctīvōrum
Dative subiūnctīvō subiūnctīvō subiūnctīvīs
Accusative subiūnctīvum subiūnctīvam subiūnctīvum subiūnctīvōs subiūnctīvās subiūnctīva
Ablative subiūnctīvō subiūnctīvā subiūnctīvō subiūnctīvīs
Vocative subiūnctīve subiūnctīva subiūnctīvum subiūnctīvī subiūnctīvae subiūnctīva

References

  • French: subjonctif
  • Portuguese: subjuntivo
  • Spanish: subjuntivo
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.