spółgłoskowy
Polish
Etymology
From spółgłoska + -owy.
Pronunciation
- IPA(key): /spuw.ɡwɔsˈkɔ.vɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔvɨ
- Syllabification: spół‧głos‧ko‧wy
Adjective
spółgłoskowy (not comparable, no derived adverb)
- (phonetics, relational) consonant, consonantal
Declension
Declension of spółgłoskowy (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | spółgłoskowy | spółgłoskowa | spółgłoskowe | spółgłoskowi | spółgłoskowe | |
| genitive | spółgłoskowego | spółgłoskowej | spółgłoskowego | spółgłoskowych | ||
| dative | spółgłoskowemu | spółgłoskowej | spółgłoskowemu | spółgłoskowym | ||
| accusative | spółgłoskowego | spółgłoskowy | spółgłoskową | spółgłoskowe | spółgłoskowych | spółgłoskowe |
| instrumental | spółgłoskowym | spółgłoskową | spółgłoskowym | spółgłoskowymi | ||
| locative | spółgłoskowym | spółgłoskowej | spółgłoskowym | spółgłoskowych | ||
Further reading
- spółgłoskowy in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.