sortitus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /sorˈtiː.tus/, [s̠ɔrˈt̪iːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sorˈti.tus/, [sorˈt̪iːt̪us]
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sortītus | sortītūs |
Genitive | sortītūs | sortītuum |
Dative | sortītuī | sortītibus |
Accusative | sortītum | sortītūs |
Ablative | sortītū | sortītibus |
Vocative | sortītus | sortītūs |
Adjective
sortītus (feminine sortīta, neuter sortītum, adverb sortītō); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sortītus | sortīta | sortītum | sortītī | sortītae | sortīta | |
Genitive | sortītī | sortītae | sortītī | sortītōrum | sortītārum | sortītōrum | |
Dative | sortītō | sortītō | sortītīs | ||||
Accusative | sortītum | sortītam | sortītum | sortītōs | sortītās | sortīta | |
Ablative | sortītō | sortītā | sortītō | sortītīs | |||
Vocative | sortīte | sortīta | sortītum | sortītī | sortītae | sortīta |
Derived terms
References
- “sortitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “sortitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- sortitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- sortitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.