sorteira
Galician
Etymology
From Old Galician-Portuguese sorteira (13th century, Cantigas de Santa Maria), corresponding to sorte (“fate, fortune”) + eira (feminine occupational suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [sɔɾˈtei̯ɾɐ]
Noun
sorteira f (plural sorteiras)
- (dated) fortune-teller; sorceress
- 1922, Armando Cotarelo Valledor, Trebón:
- ¡Basta, basta! Vosté é sorteira, tía Suíña. Ben sabe que esas meiguerías son carocas que Dios condena. Peca quen as usa, e peca moito máis quen as espende.
- «Stop, stop! You a sorceress, aunt Suíña. You know well that those witcheries are fantasies that God forbids. Whoever uses them sins, and sins even more whoever deals them.»
References
- “sorteira” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “sorteira” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “sorteiro” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “sorteira” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
Old Galician-Portuguese
FWOTD – 24 July 2014
Etymology
From sorte (“fate, fortune”) + -eiro (feminine occupational suffix). Compare Old Spanish sortero (“soothsayer”).
Pronunciation
- IPA(key): /soɾ.ˈtej.ɾa/
Noun
sorteira f
- witch, fortuneteller
- 13th century CE, Alfonso X of Castile, Cantigas de Santa Maria, E codex, cantiga 128 (facsimile):
- Eſte […] foi pedir a conſſello a hũa uella Sorteira.
- This [man] […] sought advice from an old fortuneteller.
- Eſte […] foi pedir a conſſello a hũa uella Sorteira.
Descendants
- Galician: sorteira
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.