schoonmaken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch schoonmaken, equivalent to schoon (“clean”) +‎ maken (“to make”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsxoː(n)ˌmaː.kə(n)/, (Netherlands) [ˈsxoʊ̯(n)ˌmaː.kə(n)]
  • Audio(file)
  • Hyphenation: schoon‧ma‧ken

Verb

schoonmaken

  1. to clean
    Vandaag maakt Stefan zijn huis schoon.
    Today, Stefan is cleaning his house.

Inflection
Inflection of schoonmaken (weak, separable)
infinitive schoonmaken
past singular maakte schoon
past participle schoongemaakt
infinitive schoonmaken
gerund schoonmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak schoonmaakte schoonschoonmaakschoonmaakte
2nd person sing. (jij) maakt schoonmaakte schoonschoonmaaktschoonmaakte
2nd person sing. (u) maakt schoonmaakte schoonschoonmaaktschoonmaakte
2nd person sing. (gij) maakt schoonmaakte schoonschoonmaaktschoonmaakte
3rd person singular maakt schoonmaakte schoonschoonmaaktschoonmaakte
plural maken schoonmaakten schoonschoonmakenschoonmaakten
subjunctive sing.1 make schoonmaakte schoonschoonmakeschoonmaakte
subjunctive plur.1 maken schoonmaakten schoonschoonmakenschoonmaakten
imperative sing. maak schoon
imperative plur.1 maakt schoon
participles schoonmakendschoongemaakt
1) Archaic.

Derived terms

Descendants
  • Berbice Creole Dutch: maskono
  • Negerhollands: maak skoon
  • Skepi Creole Dutch: mascone

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.