samoproglašen
Serbo-Croatian
Etymology
From samoproglašénje.
Pronunciation
- IPA(key): /samoprǒɡlaːʃen/
- Hyphenation: sa‧mo‧pro‧gla‧šen
Adjective
samopròglāšen (definite samopròglāšenī, Cyrillic spelling самопро̀гла̄шен)
Declension
indefinite forms
| singular | masculine | feminine | neuter | |
|---|---|---|---|---|
| nominative | samoproglašen | samoproglašena | samoproglašeno | |
| genitive | samoproglašena | samoproglašene | samoproglašena | |
| dative | samoproglašenu | samoproglašenoj | samoproglašenu | |
| accusative | inanimate animate |
samoproglašen samoproglašena |
samoproglašenu | samoproglašeno |
| vocative | samoproglašen | samoproglašena | samoproglašeno | |
| locative | samoproglašenu | samoproglašenoj | samoproglašenu | |
| instrumental | samoproglašenim | samoproglašenom | samoproglašenim | |
| plural | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | samoproglašeni | samoproglašene | samoproglašena | |
| genitive | samoproglašenih | samoproglašenih | samoproglašenih | |
| dative | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | |
| accusative | samoproglašene | samoproglašene | samoproglašena | |
| vocative | samoproglašeni | samoproglašene | samoproglašena | |
| locative | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | |
| instrumental | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | |
definite forms
| singular | masculine | feminine | neuter | |
|---|---|---|---|---|
| nominative | samoproglašeni | samoproglašena | samoproglašeno | |
| genitive | samoproglašenog(a) | samoproglašene | samoproglašenog(a) | |
| dative | samoproglašenom(u/e) | samoproglašenoj | samoproglašenom(u/e) | |
| accusative | inanimate animate |
samoproglašeni samoproglašenog(a) |
samoproglašenu | samoproglašeno |
| vocative | samoproglašeni | samoproglašena | samoproglašeno | |
| locative | samoproglašenom(e/u) | samoproglašenoj | samoproglašenom(e/u) | |
| instrumental | samoproglašenim | samoproglašenom | samoproglašenim | |
| plural | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | samoproglašeni | samoproglašene | samoproglašena | |
| genitive | samoproglašenih | samoproglašenih | samoproglašenih | |
| dative | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | |
| accusative | samoproglašene | samoproglašene | samoproglašena | |
| vocative | samoproglašeni | samoproglašene | samoproglašena | |
| locative | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | |
| instrumental | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | samoproglašenim(a) | |
References
- “samoproglašen” in Hrvatski jezični portal
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.