sağır

See also: s'agir and sagir

Crimean Tatar

Noun

sağır

  1. deaf

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish صاغر, from Proto-Turkic *saŋïr (deaf).

Pronunciation

  • IPA(key): /sɑ.ɯɾ/
  • (file)

Adjective

sağır

  1. deaf
    sağır dilsizdeaf mute

Declension

Noun

sağır (definite accusative sağırı, plural sağırlar)

  1. deaf

Declension

Inflection
Nominative sağır
Definite accusative sağırı
Singular Plural
Nominative sağır sağırlar
Definite accusative sağırı sağırları
Dative sağıra sağırlara
Locative sağırda sağırlarda
Ablative sağırdan sağırlardan
Genitive sağırın sağırların
Predicative forms
Singular Plural
1st singular sağırım sağırlarım
2nd singular sağırsın sağırlarsın
3rd singular sağır
sağırdır
sağırlar
sağırlardır
1st plural sağırız sağırlarız
2nd plural sağırsınız sağırlarsınız
3rd plural sağırlar sağırlardır

Derived terms

  • sağır etmek
  • sağırlaşmak
  • sağırlaştırmak
  • sağırlık

Further reading

  • sağır”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.