sługa

See also: sluga

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *sluga.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈswu.ɡa/
Audio (file)
Rhymes: -uɡa
Syllabification: słu‧ga

Noun

sługa m pers

minion, servant

Declension

Declension of sługa

	singular	plural
nominative	sługa	słudzy/sługi
genitive	sługi	sługów/sług
dative	słudze	sługom
accusative	sługę	sługów/sługi
instrumental	sługą	sługami
locative	słudze	sługach
vocative	sługo	słudzy/sługi

Related terms

verb

służyć

Further reading

sługa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
sługa in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.