rzeciądz

• wrzeciądz

Inherited from Proto-Slavic *retędzь, from Proto-Germanic *rakentǭ (“fetter”).

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /r̝ɛt͡ɕɑ̃t͡s/
• IPA^(key): (15^th CE) /r̝ɛt͡ɕɑ̃t͡s/

rzeciądz m ?

1. chain (series of interconnected rings or links)

   Synonym: łańcuch

   • Jako miły Krystus wiązan żelaznymi wrzeciądzmi.

     (please add an English translation of this quotation)

2. (figurative) shackle (restraint)

   Synonyms: okowy, przeboje, przekowy, więzidło, zawąz

   • ...niżli małżeństwa rzeciądzu.

     (please add an English translation of this quotation)

• Polish: wrzeciądz

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “rzeciądz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN