rozkaźnik

Polish

Etymology

From rozkaz +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /rɔsˈkaʑ.ɲik/
Rhymes: -aʑɲik
Syllabification: roz‧kaź‧nik

Noun

rozkaźnik m inan

(grammar) imperative, imperative mood
Synonyms: imperativus, imperatiwus, tryb rozkazujący
(grammar) imperative (verb in imperative mood)
Synonyms: imperativus, imperatiwus

Declension

Declension of rozkaźnik

	singular	plural
nominative	rozkaźnik	rozkaźniki
genitive	rozkaźnika	rozkaźników
dative	rozkaźnikowi	rozkaźnikom
accusative	rozkaźnik	rozkaźniki
instrumental	rozkaźnikiem	rozkaźnikami
locative	rozkaźniku	rozkaźnikach
vocative	rozkaźniku	rozkaźniki

Derived terms

adjective

rozkaźnikowy

Further reading

rozkaźnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.