rikani

From French ricaner.

• IPA^(key): [riˈkani]
• Rhymes: -ani
• Hyphenation: ri‧ka‧ni

rikani (present rikanas, past rikanis, future rikanos, conditional rikanus, volitive rikanu)

1. to snicker or chuckle mockingly; to sneer
   • 1923, Hans Christian Andersen, “Vojkamarado”, in L. L. Zamenhof, transl., Fabeloj de Andersen:

     Ĉiufoje, kiam leviĝis vento, ĉiuj skeletoj klakadis tiel, ke la birdetoj timis kaj neniam kuraĝis veni en la ĝardenon; ĉiuj floroj estis alligitaj al ostoj de homoj, kaj en la florpotoj staris kapoj de mortintoj kaj rikanis.

     Every time the wind blew up, all the skeletons clicked and clacked so that the little birds were afraid and never dared to come into the garden; all the flowers were linked to human bones, and in the flower pots the heads of the dead stood and sneered.

   • 1933, Vladimir Varankin, chapter 9, in Metropoliteno:

     Bobrov rikanis, strabante [sic] la malnovan konsumiĝintan kostumon de Vitalij.

     Bobrov sneered, causing Vitalij's old, decayed costume to look askance.

2. to giggle
   • 1958, William Auld, “Ebrio”, in William Auld, editor, Esperanta Antologio: Poemoj 1887 - 1957, page 414:

     mi rimarkas en angulo
     sidas ia ina ulo
     kiu ridas ĉevaldente
     kaj rikanas sento-tente

     I notice in a corner
     sits some sort of feminine person
     who laughs with horse teeth
     and giggles enticingly