repulsurus

Latin

Etymology

Future active participle of repellō.

Participle

repulsūrus m (feminine repulsūra, neuter repulsūrum); first/second declension

  1. about to repel

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative repulsūrus repulsūra repulsūrum repulsūrī repulsūrae repulsūra
Genitive repulsūrī repulsūrae repulsūrī repulsūrōrum repulsūrārum repulsūrōrum
Dative repulsūrō repulsūrae repulsūrō repulsūrīs repulsūrīs repulsūrīs
Accusative repulsūrum repulsūram repulsūrum repulsūrōs repulsūrās repulsūra
Ablative repulsūrō repulsūrā repulsūrō repulsūrīs repulsūrīs repulsūrīs
Vocative repulsūre repulsūra repulsūrum repulsūrī repulsūrae repulsūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.