reeniri

• IPA^(key): [reenˈiri]
• Rhymes: -iri
• Hyphenation: re‧en‧i‧ri

From re- +‎ eniri (“to go inside”).

reeniri (present reeniras, past reeniris, future reeniros, conditional reenirus, volitive reeniru)

1. to reenter, go back in
   • 1907, Henri Vallienne, Kastelo de Prelongo:

     Reenirinte en sian ĉambron, la dukino sin sentis lacega.

     Reentering into her room, the duchess felt exhausted.

   • 1999, Anna Löwenstein, La ŝtona urbo:

     Intertempe ni povis fari tre malmulte krom ŝvebi ĉe la rando de la urbo atendante ĝis eblos reeniri ĝin.

     In the mean time we could do very little except for floating around at the edge of the city until we're able to go back inside of it.

   • 2011, Paŭl Peeraerts, “Scienco”, in Monato‎:

     Ju pli ŝi mergiĝas en „kimrecon”, des pli da ĝojo reeniras la vivon.

     The more she immerses herself in “Welshness”, the more joy comes back into her life.

From reen (“back”) +‎ iri (“to go”).

reeniri (present reeniras, past reeniris, future reeniros, conditional reenirus, volitive reeniru)

1. (rare) to go back
   • 1907, Henri Vallienne, Kastelo de Prelongo:

     Ni reeniru, ŝi diris; mi timas.

     Let's go back, she said; I'm scared.

Usually written as two separate words, an adverb (reen) and a verb (iri), rather than as one compound; most often in reverse order: “iri reen”.