rótt

See also: rott, Rott, ROTT, rött, and ròtt

Hungarian

Etymology

(to carve, engrave) + -tt (past-tense and past-participle suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈroːtː]
  • Hyphenation: rótt
  • Rhymes: -oːtː

Verb

rótt

  1. third-person singular indicative past indefinite of

Participle

rótt

  1. past participle of

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative rótt róttak
accusative róttat róttakat
dative róttnak róttaknak
instrumental róttal róttakkal
causal-final róttért róttakért
translative róttá róttakká
terminative róttig róttakig
essive-formal róttként róttakként
essive-modal
inessive róttban róttakban
superessive rótton róttakon
adessive róttnál róttaknál
illative róttba róttakba
sublative róttra róttakra
allative rótthoz róttakhoz
elative róttból róttakból
delative róttról róttakról
ablative róttól róttaktól
non-attributive
possessive - singular
rótté róttaké
non-attributive
possessive - plural
róttéi róttakéi

Icelandic

Adjective

rótt

  1. inflection of rór:
    1. neuter singular nominative strong positive degree
    2. neuter singular accusative strong positive degree
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.