qanun
See also: qanûn
English
Etymology
From Turkish kanun, from Ottoman Turkish قانون (kanun), from Arabic قَانُون (qānūn), from Ancient Greek κανών (kanṓn). Doublet of canon.
Noun
qanun (plural qanuns)
- (music) A Near Eastern and Caucasian musical instrument related to the zither, dulcimer, or harp having either 26 strings and a single bridge, or 42 strings and two bridges.
Derived terms
Translations
References
- "kanoon." Webster's Third New International Dictionary, Unabridged. Merriam-Webster. 2002.
Azerbaijani
Etymology
Ancient Greek κανών (kanṓn), ultimately Borrowed from Arabic قَانُون (qānūn).
Pronunciation
- IPA(key): [ɡɑːˈnun]
Audio (file) - Hyphenation: qan‧un
Noun
qanun (definite accusative qanunu, plural qanunlar)
- law
- qanunu pozmaq ― to break the law
- qanuna əməl/riayət etmək ― to follow/obey the law
- qanun qəbul etmək ― to pass a law
- qanun çıxarmaq ― to make a law
- qanunu ləğv etmək ― to abolish the law
- qanun bizdən bunu tələb edir ― this is required from us by the law
- qanun çərçivəsində işləmək ― to operate within the framework of law
- Bir dəfə qanun çıxarmışdılar ki, daha ölmək olmaz, qadağandır. Qanun tez-tez pozulurdu və axırda onu ləğv etdilər.
- Once they made a law that dying isn't allowed anymore, it's prohibited. The law was often violated and at the end they abolished it.
- statute
- (music) qanun, a musical instrument similar to a zither.
Declension
Declension of qanun | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | |||||||
nominative | qanun |
qanunlar | ||||||
definite accusative | qanunu |
qanunları | ||||||
dative | qanuna |
qanunlara | ||||||
locative | qanunda |
qanunlarda | ||||||
ablative | qanundan |
qanunlardan | ||||||
definite genitive | qanunun |
qanunların |
Possessive forms of qanun | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
nominative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | qanunum | qanunlarım | ||||||
sənin (“your”) | qanunun | qanunların | ||||||
onun (“his/her/its”) | qanunu | qanunları | ||||||
bizim (“our”) | qanunumuz | qanunlarımız | ||||||
sizin (“your”) | qanununuz | qanunlarınız | ||||||
onların (“their”) | qanunu or qanunları | qanunları | ||||||
accusative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | qanunumu | qanunlarımı | ||||||
sənin (“your”) | qanununu | qanunlarını | ||||||
onun (“his/her/its”) | qanununu | qanunlarını | ||||||
bizim (“our”) | qanunumuzu | qanunlarımızı | ||||||
sizin (“your”) | qanununuzu | qanunlarınızı | ||||||
onların (“their”) | qanununu or qanunlarını | qanunlarını | ||||||
dative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | qanunuma | qanunlarıma | ||||||
sənin (“your”) | qanununa | qanunlarına | ||||||
onun (“his/her/its”) | qanununa | qanunlarına | ||||||
bizim (“our”) | qanunumuza | qanunlarımıza | ||||||
sizin (“your”) | qanununuza | qanunlarınıza | ||||||
onların (“their”) | qanununa or qanunlarına | qanunlarına | ||||||
locative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | qanunumda | qanunlarımda | ||||||
sənin (“your”) | qanununda | qanunlarında | ||||||
onun (“his/her/its”) | qanununda | qanunlarında | ||||||
bizim (“our”) | qanunumuzda | qanunlarımızda | ||||||
sizin (“your”) | qanununuzda | qanunlarınızda | ||||||
onların (“their”) | qanununda or qanunlarında | qanunlarında | ||||||
ablative | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | qanunumdan | qanunlarımdan | ||||||
sənin (“your”) | qanunundan | qanunlarından | ||||||
onun (“his/her/its”) | qanunundan | qanunlarından | ||||||
bizim (“our”) | qanunumuzdan | qanunlarımızdan | ||||||
sizin (“your”) | qanununuzdan | qanunlarınızdan | ||||||
onların (“their”) | qanunundan or qanunlarından | qanunlarından | ||||||
genitive | ||||||||
singular | plural | |||||||
mənim (“my”) | qanunumun | qanunlarımın | ||||||
sənin (“your”) | qanununun | qanunlarının | ||||||
onun (“his/her/its”) | qanununun | qanunlarının | ||||||
bizim (“our”) | qanunumuzun | qanunlarımızın | ||||||
sizin (“your”) | qanununuzun | qanunlarınızın | ||||||
onların (“their”) | qanununun or qanunlarının | qanunlarının |
Derived terms
- qanuni (“legal”)
- qanunilik (“legality, lawfulness, legitimacy”)
- qanuniləşmək (“to legalize”, intr.)
- qanuniləşdirmək (“to legalize”, tr.)
- qanunsuz (“illegal”)
- qanunsuzluq (“lawlessness”)
- qanunsuzlaşmaq (“to become criminalized”)
- qanunsuzlaşdırmaq (“to criminalize”, tr.)
- qanunverici (“legislative; lawmaker”)
- qanunvericilik (“legislation; law-making”)
- qanunverici hakimiyyət (“legislature”)
- qanunauyğun (“regular, appropriate, natural”)
- qanunauyğunluq (“regularity, pattern, rule”)
- qanunazidd (“illegal”)
- qanunnamə (“code, body of laws”)
- qanunpozan (“offender, lawbreaker”)
- qanunun aliliyi (“rule of law”)
Indonesian
Etymology
From Arabic قَانُون (qānūn), ultimately from Ancient Greek κανών (kanṓn). Doublet of kanon and kanun.
Pronunciation
- IPA(key): /qanun/
- Hyphenation: qa‧nun
Noun
qanun
- law, code
- (Islam) laws established by Muslim sovereigns, in particular the body of administrative, economic and criminal law, especially promulgated by Ottoman sultans, in contrast to sharia, the body of law elaborated by Muslim jurists.
- (law) laws established by Aceh autonomous provincial government and the regencies or cities government under it as local law which govern the both governments and society in Aceh.
Alternative forms
- kanun: nonstandard Indonesian, Standard Malay
Further reading
- “qanun” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.