provokatör

Swedish

Etymology

Borrowed from French provocateur, from Latin prōvocātor.

Noun

provokatör c

  1. provocateur

Declension

Declension of provokatör 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative provokatör provokatören provokatörer provokatörerna
Genitive provokatörs provokatörens provokatörers provokatörernas

Further reading

Turkish

Alternative forms

Etymology

From French provocateur.

Pronunciation

  • IPA(key): /p(ɯ)ɾo.vo.kɑ.tœɾ/
  • Rhymes: -œɾ

Noun

provokatör (definite accusative provokatörü, plural provokatörler)

  1. provocateur
    Synonym: kışkırtmacı

Declension

Inflection
Nominative provokatör
Definite accusative provokatörü
Singular Plural
Nominative provokatör provokatörler
Definite accusative provokatörü provokatörleri
Dative provokatöre provokatörlere
Locative provokatörde provokatörlerde
Ablative provokatörden provokatörlerden
Genitive provokatörün provokatörlerin
Predicative forms
Singular Plural
1st singular provokatörüm provokatörlerim
2nd singular provokatörsün provokatörlersin
3rd singular provokatör
provokatördür
provokatörler
provokatörlerdir
1st plural provokatörüz provokatörleriz
2nd plural provokatörsünüz provokatörlersiniz
3rd plural provokatörler provokatörlerdir
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.