praevaricatus
Latin
Etymology
Perfect participle of praevāricor
Participle
praevāricātus (feminine praevāricāta, neuter praevāricātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praevāricātus | praevāricāta | praevāricātum | praevāricātī | praevāricātae | praevāricāta | |
Genitive | praevāricātī | praevāricātae | praevāricātī | praevāricātōrum | praevāricātārum | praevāricātōrum | |
Dative | praevāricātō | praevāricātō | praevāricātīs | ||||
Accusative | praevāricātum | praevāricātam | praevāricātum | praevāricātōs | praevāricātās | praevāricāta | |
Ablative | praevāricātō | praevāricātā | praevāricātō | praevāricātīs | |||
Vocative | praevāricāte | praevāricāta | praevāricātum | praevāricātī | praevāricātae | praevāricāta |
References
- praevaricatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.