policjant

Polish

Etymology

From policja +‎ -ant.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈlit͡s.jant/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡sjant
  • Syllabification: po‧lic‧jant

Noun

policjant m pers (female equivalent policjantka)

  1. (law enforcement) policeman, police officer

Declension
Declension of policjant
singular plural
nominative policjant policjanci/policjanty (deprecative)
genitive policjanta policjantów
dative policjantowi policjantom
accusative policjanta policjantów
instrumental policjantem policjantami
locative policjancie policjantach
vocative policjancie policjanci
adjective
adverb
  • policyjnie
noun
noun phrases
  • policja dochodzeniowa
  • policja drogowa
  • policja obyczajowa
  • policja polityczna

Further reading
  • policjant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • policjant in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.