pijnigen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch pinigen, from Old Dutch pīnigon.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpɛi̯.nə.ɣə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: pij‧ni‧gen
Verb
pijnigen
- (transitive) to torment, torture
- Synonyms: folteren, martelen
- De dictator stond erom bekend zijn vijanden te pijnigen. ― The dictator was known to torment his enemies.
- Hij pijnigde zijn geest met constante zorgen. ― He tormented his mind with constant worries.
- De gevangenen werden gepijnigd in de middeleeuwse kerker. ― The prisoners were tortured in the medieval dungeon.
- (transitive) to hurt, to harm
- Synonym: bezeren
- Waarom zou je iemand willen pijnigen die je liefhebt? ― Why would you want to hurt someone you love?
- Het was niet mijn bedoeling om je te pijnigen. ― I didn't mean to harm you.
- Ze pijnigde haar hand toen ze probeerde het raam te openen. ― She hurt her hand when she tried to open the window.
- (reflexive) to make a great, painstaking effort
Inflection
| Inflection of pijnigen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | pijnigen | |||
| past singular | pijnigde | |||
| past participle | gepijnigd | |||
| infinitive | pijnigen | |||
| gerund | pijnigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | pijnig | pijnigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | pijnigt | pijnigde | ||
| 2nd person sing. (u) | pijnigt | pijnigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | pijnigt | pijnigde | ||
| 3rd person singular | pijnigt | pijnigde | ||
| plural | pijnigen | pijnigden | ||
| subjunctive sing.1 | pijnige | pijnigde | ||
| subjunctive plur.1 | pijnigen | pijnigden | ||
| imperative sing. | pijnig | |||
| imperative plur.1 | pijnigt | |||
| participles | pijnigend | gepijnigd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Related terms
Descendants
- Negerhollands: pien, pienig
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.