perdocturus

Latin

Etymology

Future active participle of perdoceō.

Participle

perdoctūrus m (feminine perdoctūra, neuter perdoctūrum); first/second declension

  1. about to instruct

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative perdoctūrus perdoctūra perdoctūrum perdoctūrī perdoctūrae perdoctūra
Genitive perdoctūrī perdoctūrae perdoctūrī perdoctūrōrum perdoctūrārum perdoctūrōrum
Dative perdoctūrō perdoctūrae perdoctūrō perdoctūrīs perdoctūrīs perdoctūrīs
Accusative perdoctūrum perdoctūram perdoctūrum perdoctūrōs perdoctūrās perdoctūra
Ablative perdoctūrō perdoctūrā perdoctūrō perdoctūrīs perdoctūrīs perdoctūrīs
Vocative perdoctūre perdoctūra perdoctūrum perdoctūrī perdoctūrae perdoctūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.