pełnomocnik
Polish
Etymology
From pełnomocny + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /pɛw.nɔˈmɔt͡s.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɔt͡sɲik
- Syllabification: peł‧no‧moc‧nik
Noun
pełnomocnik m pers (female equivalent pełnomocniczka)
- agent, attorney-in-fact
- Synonym: plenipotent
Declension
Declension of pełnomocnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pełnomocnik | pełnomocnicy/pełnomocniki (deprecative) |
| genitive | pełnomocnika | pełnomocników |
| dative | pełnomocnikowi | pełnomocnikom |
| accusative | pełnomocnika | pełnomocników |
| instrumental | pełnomocnikiem | pełnomocnikami |
| locative | pełnomocniku | pełnomocnikach |
| vocative | pełnomocniku | pełnomocnicy |
Further reading
- pełnomocnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pełnomocnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.