paenularius
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pae̯.nuˈlaː.ri.us/, [päe̯nʊˈɫ̪äːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pe.nuˈla.ri.us/, [penuˈläːrius]
Noun
paenulārius m (genitive paenulāriī or paenulārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | paenulārius | paenulāriī |
Genitive | paenulāriī paenulārī1 |
paenulāriōrum |
Dative | paenulāriō | paenulāriīs |
Accusative | paenulārium | paenulāriōs |
Ablative | paenulāriō | paenulāriīs |
Vocative | paenulārie | paenulāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
References
- “paenularius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- paenularius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.