otoczenie

Polish

Etymology

From otoczyć +‎ -enie.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔ.tɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: o‧to‧cze‧nie

Noun

otoczenie n

  1. verbal noun of otoczyć
  2. ambiance, environment, surroundings
  3. (mathematics) neighbourhood

Declension
Declension of otoczenie
singular
nominative otoczenie
genitive otoczenia
dative otoczeniu
accusative otoczenie
instrumental otoczeniem
locative otoczeniu
vocative otoczenie

Further reading
  • otoczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • otoczenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.