osamotnienie

Polish

Etymology

From osamotnić +‎ -enie.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔ.sa.mɔtˈɲɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: o‧sa‧mot‧nie‧nie

Noun

osamotnienie n

  1. verbal noun of osamotnić
  2. isolation, solitude

Declension
Declension of osamotnienie
singular
nominative osamotnienie
genitive osamotnienia
dative osamotnieniu
accusative osamotnienie
instrumental osamotnieniem
locative osamotnieniu
vocative osamotnienie

Further reading
  • osamotnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • osamotnienie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.