oppervlakte

Dutch

Etymology

opper- +‎ vlakte.

Could be a calque of Latin superficiēs.

Attested since at least 1704.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈɔ.pərˌvlɑk.tə/
Audio (file)
Hyphenation: op‧per‧vlak‧te

Noun

oppervlakte f (plural oppervlakten or oppervlaktes)

(geometry) area
surface

Derived terms

oppervlakte-eenheid
oppervlaktemaat
oppervlaktespanning
oppervlaktewater

Descendants

Afrikaans: oppervlakte

References

"oppervlakte" in: Sijs, Nicoline van der , Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen , 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.