opole

Univerbation of o +‎ pole. First attested in 1257.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔpɔlʲɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔpɔlʲɛ/
• Homophone: Opole

opole n (related adjective opolny)

1. province; duty (administrative division of a peasant population; certain public burdens and criminal liability borne jointly by such a population)
   • 1874 [1257], Monumenta Medii Aevi Historica res gestas Poloniae illustrantia. Pomniki Dziejowe Wieków Średnich do objaśnienia rzeczy polskich służące, volume III, page 53:

     Strosa duarum prouinciarum, quod opole vlg. appellatur

     [Strosa duarum prouinciarum, quod opole vlg. appellatur]

2. The meaning of this term is uncertain. Possibilities include:
   1. complex of goods in the hands of one owner
      • 1955 [1480], “Uwagi o sprawie osadnictwa Równiny Praskiej w wiekach XI-XVI”, in Adam Wolff, editor, Kwartalnik Historii Kultury Materialnej, volume 3, number 2, Zakroczym, page 393:

        Jakom ja Mykolaya, slugy jego, na drodzye nye yal anym go do domu swego gwalthem samoosm vyothl, anym do gynego opola vydal

        [Jakom ja Mikołaja, sługi jego, na drodze nie jął anim go do domu swego gwałtem samoośm wiodł, anim do jinego opola wydał]

3. province (representatives of the peasant population living in such a division, who took part in the delimitation of land holdings)
   • 1967 [1417], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 633, Kościan:

     Yaco przeto szedl do opola, ys go opole volalo, any cyego ginszego dla

     [Jako prze to szedł do opola, iż go opole wołało, ani czego jinszego dla]

• Polish: opole

• Bańkowski, Andrzej (2000) “opole”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “opole”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish opole. By surface analysis, univerbation of o +‎ pole.

• IPA^(key): /ɔˈpɔ.lɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔˈpɔ.lɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔlɛ
• Syllabification: o‧po‧le
• Homophone: Opole

opole n (related adjective opolny or opolowy)

1. (historical) A western Slavic administrative, judicial, and tax unit of territory containing roughly between 10 and 20 villages.
   1. (obsolete) tribute, services, or benefits provided by the population of such a division
   2. (obsolete) population of such a division
2. (obsolete) land that is a transition from flat fields to elevated land (Is there an English equivalent to this definition?)

[1]

• opole in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• opole in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “opole”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “opole”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “opole”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “opole”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 3, Warsaw, page 807