ontbeelden
Dutch
Etymology
Inherited from Middle Dutch ontbēelden. Equivalent to ont- + beelden (“to picture, imagine”) or beeld (“image”) + ont- -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔntˈbeːl.də(n)/
- Hyphenation: ont‧beel‧den
- Rhymes: -eːldən
Inflection
| Inflection of ontbeelden (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontbeelden | |||
| past singular | ontbeeldde | |||
| past participle | ontbeeld | |||
| infinitive | ontbeelden | |||
| gerund | ontbeelden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontbeeld | ontbeeldde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontbeeldt | ontbeeldde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontbeeldt | ontbeeldde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontbeeldt | ontbeeldde | ||
| 3rd person singular | ontbeeldt | ontbeeldde | ||
| plural | ontbeelden | ontbeeldden | ||
| subjunctive sing.1 | ontbeelde | ontbeeldde | ||
| subjunctive plur.1 | ontbeelden | ontbeeldden | ||
| imperative sing. | ontbeeld | |||
| imperative plur.1 | ontbeeldt | |||
| participles | ontbeeldend | ontbeeld | ||
| 1) Archaic. | ||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.