onredelijk

Dutch

Etymology

From on- + redelijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.ˈreːdələk/
  • (file)
  • Hyphenation: on‧re‧de‧lijk
  • Rhymes: -eːdələk

Adjective

onredelijk (comparative onredelijker, superlative onredelijkst)

  1. unreasonable, groundless
  2. unfair, unjust

Inflection

Inflection of onredelijk
uninflected onredelijk
inflected onredelijke
comparative onredelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial onredelijkonredelijkerhet onredelijkst
het onredelijkste
indefinite m./f. sing. onredelijkeonredelijkereonredelijkste
n. sing. onredelijkonredelijkeronredelijkste
plural onredelijkeonredelijkereonredelijkste
definite onredelijkeonredelijkereonredelijkste
partitive onredelijksonredelijkers

Derived terms

  • onredelijkerwijs
  • onredelijkheid

Adverb

onredelijk

  1. unreasonably
  2. unfairly
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.