ongelijk

Dutch

Etymology 1

From Old Dutch ungilīk, from Proto-Germanic *ungalīkaz. By surface analysis, on- (“un-”) +‎ gelijk (“equal”). Compare Old English unġelīċ (English unlike), German ungleich, Old Norse úlíkr (see there for North Germanic descendants).

Adjective

ongelijk (comparative ongelijker, superlative ongelijkst)

  1. unequal, different
  2. uneven, rough, bumpy
Inflection
Inflection of ongelijk
uninflected ongelijk
inflected ongelijke
comparative ongelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial ongelijkongelijkerhet ongelijkst
het ongelijkste
indefinite m./f. sing. ongelijkeongelijkereongelijkste
n. sing. ongelijkongelijkerongelijkste
plural ongelijkeongelijkereongelijkste
definite ongelijkeongelijkereongelijkste
partitive ongelijksongelijkers—
Derived terms
  • verongelijken

Etymology 2

From on- (“un-”) +‎ gelijk (“rightness”).

Noun

ongelijk n (uncountable)

  1. wrongness
    Je hebt ongelijk.
    You are wrong.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.