ondertitelen

Dutch

Etymology

From onder- + titelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.dərˈti.tə.lə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: on‧der‧ti‧te‧len

Verb

ondertitelen

  1. to caption, to subtitle

Inflection

Inflection of ondertitelen (weak, prefixed)
infinitive ondertitelen
past singular ondertitelde
past participle ondertiteld
infinitive ondertitelen
gerund ondertitelen n
present tense past tense
1st person singular ondertitelondertitelde
2nd person sing. (jij) ondertiteltondertitelde
2nd person sing. (u) ondertiteltondertitelde
2nd person sing. (gij) ondertiteltondertitelde
3rd person singular ondertiteltondertitelde
plural ondertitelenondertitelden
subjunctive sing.1 ondertiteleondertitelde
subjunctive plur.1 ondertitelenondertitelden
imperative sing. ondertitel
imperative plur.1 ondertitelt
participles ondertitelendondertiteld
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.