onbestaanbaar
Dutch
Etymology
From on- + bestaanbaar.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔm.bəˈstaːn.baːr/
Audio (file) - Hyphenation: on‧be‧staan‧baar
Adjective
onbestaanbaar (comparative onbestaanbaarder, superlative onbestaanbaarst)
- impossible, not able to exist
- impossible, untenable
- insufferable, intolerable, obnoxious
Inflection
| Inflection of onbestaanbaar | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | onbestaanbaar | |||
| inflected | onbestaanbare | |||
| comparative | onbestaanbaarder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | onbestaanbaar | onbestaanbaarder | het onbestaanbaarst het onbestaanbaarste | |
| indefinite | m./f. sing. | onbestaanbare | onbestaanbaardere | onbestaanbaarste |
| n. sing. | onbestaanbaar | onbestaanbaarder | onbestaanbaarste | |
| plural | onbestaanbare | onbestaanbaardere | onbestaanbaarste | |
| definite | onbestaanbare | onbestaanbaardere | onbestaanbaarste | |
| partitive | onbestaanbaars | onbestaanbaarders | — | |
Derived terms
- onbestaanbaarheid
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.